بررسی حجاب در ایران وجهان قبل از انقلاب

همه میدونیم زنهای ایرانی حتی قبل اسلام پوشیده ترین پوششها رو داشتن اگه قبول ندارین بگین برم عکساش رو از تو وبلاگ مهتاب( مترسک ) کش برم بیام بذارم براتون بعد ظهور اسلام وقتی اسلام به ایران رسید همه زنهای ما پوشش حجاب رو انتخاب کردن در دوران قاجار چادر پوشیدند  حتی پوشیه هم میزدن وحجاب خیلی سفت وسخت رعایت میشد میدونید چرا؟ چون اولا مردم ایران کلا مذهبین وبه اسلام علاقه زیادی دارن بعدم هنوز غرب پی به قدرت اسلام نبرده بود وتلاش چندانی برای از بین بردن این فرهنگ نمیکرد وقتی مرجعیت در برابر منافع غرب قد علم کرد ومردم ازش حمایت کرد سر جریان فتوای میرزای شیرازی اونموقع غرب احساس خطر کرد اخه یه مرد که تو یه خونه کاهگلی زندگی میکنه اونم از نجف چطور چنین نفوذی داره بعد شروع کردند به بررسی کردند چطور میشه بین مردم ومرجعیت جدایی بندازن در واقع هر عملی که مردم رو از دین دور کنه باعث دوری اون از مرجعیت هم میشه




از نظر تاریخی، شکل نوین پوشش تحت عنوان بیحجابی از قرن نوزدهم آغاز شد. پس از رنسانس و انقلاب علمی صنعتی، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، به تدریج زمینه لازم در اروپا فراهم گردید و با وقوع نهضت به اصطلاح آزادی زنان(!) کنار گذاشتن حجاب مورد تشویق و تکریم قرار گرفت.( باید بگم دلیل اصلی پیشرفت غرب بی حجابی نبود بلکه کار بی وقفه مردم غرب واستثمار کشورهای دیگر در طول صدها سال دلیل اصلیشه )
مهمترین موضوعی که ما را به نقش پوشش و حجاب در پیشرفت جوامع واقف می کند، تلاش بی وقفه استعمار برای نفی ارزشهای انسانی و خصوصا پوشش و حجاب است. چنانچه سیاست استعمار برای تجزیه الجزایر اولویت را به بی حجاب کردن زنان داد و تمامی تلاش خود را صرف این امر نمود.
حکومت های استعماری تمدن بزرگ اندلس را که یکی از مراکز فرهنگ و تمدن اسلام بود و در اروپا همچون الماس می درخشید، با حربه بی حجاب کردن زنان به سقوط کشاندند. دامنه این اقدامات کمکم کشورهای اسلامی را نیز فرا گرفت. نخستین کشور اسلامی که به صورت رسمی به کشف حجاب بانوان روی آوردافغانستان بود. دومین کشور ترکیه بود که پس از سقوط دولت عثمانی، در سال ۱۳۱۳ منع حجاب در آن رسمیت یافت. در ایران نیز رضاخان، در هفدهم دی ماه ۱۳۱۴، به صورت رسمی کشف حجاب را به ترتیب زیر اجرا کرد:
با روی کار آمدن رضاشاه کسانی که ترک سنت و اخذ فرهنگ غربی را مهمترین عامل پیشرفت می‌دانستند در پست های کلیدی کشور قرار گرفته و مسئولیت های حساسی را برعهده گرفتند.
در اولین مرحله سیاست نوسازی فرهنگی پوشاک مردان مورد توجه قرار گرفت و با وضع قانون ۱۳۰۷ش جز طبقه روحانیان، کلیه اتباع ذکور ایرانی موظف شدند به لباس متحدالشکل درآمده و کلاه خارجی با نام کلاه پهلوی بر سر بگذارند.
با اجرای این قانون به تدریج از تعداد افرادی که مجاز به استفاده از لباس روحانیون بودند کاسته شد. سفر رضاشاه به ترکیه در سال ۱۳۱۳ش اثر عمیقی بر نگرش او نسبت به میزان استفاده از پوشاک غربی و دیگر الگوهای غربی گذاشت. رضاشاه در فاصله سالهای ۱۳۱۳ش تا ۱۳۱۴ش به منظور آماده ساختن افکار عمومی جهت کشف حجاب اقدامات وسیع تبلیغاتی صورت داد و به مرور حجاب در مدارس و جشن های فرهنگیان ممنوع گشت.
بالاخره در روز ۱۷ دی ماه ۱۳۱۴ش در عمارت دانشسرای عالی تهران با حضور شاه و خانواده‌اش جشنی برپا شد تا دیپلم فارغ‌التحصیلان به آنها اعطا شود. در این مراسم رؤسای مدارس و همسران صاحب منصبان عالی رتبه و همسر و دختران شاه بدون حجاب ظاهر شدند و عملا دستور رفع حجاب را صادر کردند و این روز به نام روز “آزادی زن و کشف حجاب” نامگذاری شد. از سوی دیگر در یک اقدام خشن از سوی نیروی انتظامی در سراسر کشور حجاب زنان شامل چادر و چاقچور و روبنده از سر آنان به زور برداشته‌شد. پس از این تاریخ (مطابق با ۱۹۳۵٫ م) تبعیت از لباس های مد روز پیگری می شد.
اولین نوع لباس اروپایی زنان، لباس یک تکه بلند(میدی) بدون برش در کمر می باشد. همراه این لباس ها مصرف انواع کلاه های لبه دار کوچک و بزرگ عمومیت داشته و جزء قسمتی از پوشش جدا نشدنی خانم‌های این دوره محسوب می شد.

در زمان سلطنت محمد رضا شاه از سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۵۷ ه. ش، به دلیل نفوذ بیشتر استعمار، ارتباطات با کشورهای غربی و امریکایی سیر تحول لباس و همگون شدن آن با البسه خارجی، همراه با کوتاه تر شدن دامن ها تا زیر زانو، بیشتر شد.
از سال ۱۳۲۶ ه. ش (۱۹۴۷٫ م) قد دامنها مجددا بلند شده و حالت میدی به خود می گیرد.
سال ۱۳۳۱ اوج لباسهای دکولته به شمار می آید، و پارچه ژرسه از این سال مد شده و قد آستینها ۴،۳ می شود و دامنهای راسته، تنگ، تازیر زانو با کت های چسبان و بلند، یقه انگلیسی و آرشال رایج می شود.
در سالهای ۱۳۳۸ تا ۱۳۴۱، دامنهای فون یا چهار ترک با لباسهای یقه گرد ساده یا به صورت کشتی بسته و قد دامنها به روی زانو می رسد.
سال ۱۳۴۳، کت و شلوار با پاچه های گشاد، سال ۱۳۴۴، لباسهای بالاتنه کوتاه و قد ۱۰

– ۲۰ سانتی متری بالای زانو، پارچه های چارخانه، راه راه و نیز استفاده از پوست و به همین ترتیب طی سالهای آتی تا سال ۵۷، انواع مدهای سیاه و سفید، شنل، شال گردن، مد جیپسی ( با الهام از کولی ها)، دامن ترک میدی و شیوع مجدد لباسها و دامن های کوتاه و بالای زانو، شلوار کوتاه، لباس حاملگی برای غیر حامله ها، شلوار جین، انواع دامن شلواری، دامنهای تنگ با چکمه های کوتاه، یقه های عموما بسته بابرگردان لین، انواع تونیک و شلوار ادامه یافت.
( توجه کنید که کشف حجاب اگه پیشرفت براما میاورد باید درزمان رضا خان ومحمدرضا ایران دچار شکوفایی اقتصادی و و... میشد درحالی که غرب با تزریق فرهنگش فقط زمینه مصرف گرایی جامعه بوجود اورد وتنبلی رو در بین مردم رواج داد اونا نفت ما رو میبردند واجناس خودشون رو میدادند به ما وما باید برای پویایی جامعه اونا همچنان مصرف کننده باقی بمانیم وقتی جوان یک مملکت دنبال مد گرایی و ارایشهای مختلف رفت دیگه انگیزه کار علمی و اقتصادی ازش گرفته میشه  وسرگرم  میشه در نتیجه اونا اجناس و لباسها ولوازم ارایشیشون رو به ما میفروشند چرخ صنعت غرب با عقب نگه داشتن جوامع اسلامی وشرقی چرخید وچرخید تا رسید به انقلاب اسلامی اندیشه های امام خمینی عزیز بساط غرب وصهیونیزم رو بهم ریخت واین اغاز جنگ تمام عیار طاغوت مستکبر بود با همه قدرتش بایک ملت چند میلیونی که تنها صلاحش ایمان بود )

در قسمت بعد به بررسی حجاب بعد از انقلاب میرسیم الان فقط در مورد محتوای این پست نظر بدید

لینکهای مفید:  پوشش زنان در ایران  

 بررسی تاریخ کشف حجاب     ( پی دی اف بحثای حجاب)

تمام قسمتهای همین پستاز اول تا اخر