مدینه با تو سخن میگویم

  ای مدینه دلم پر از درد است بعض دردناکی راه گلویم را بسته سایه رسوالله بر سرت است والا با تو میگفتم چقدر از تو گله دارم چه کدورتی از اهل تو در دل من است کوچه های سرد تو مادر زمین خورده مرا رها کرد تاریکی مردمانت مولای مرا خانه نشین کرد جهل مردمت دل مادرم را خون کرد مدینه خودت را آماده کن دیگر صدای مادر خوبیها را نمیشنوی راحت باش که تا چندی دیگر ، دیگر ملکه هستی در کوچه هایت گام نخاهد گذاشت دیگر نفسهای نفس رسولالله فضایت را معطر نخواهد کرد تو محکومی تا ابد دلگیر بمانی تو محکومی تا ابد دیگر صدای گریه های بلند هیچ عاشقی را نشنوی تو لیاقت مادر ما را نداشتی خودت را آماده کن که مرغ عشق حیدر از آسمان تو پر میکشد
یا رسوالله به ملائکه بگو عرش را ۀب وجارو کنند یکی یکدانه ات بسوی تو می آید پهلو شکسته،نیلگون،ودلخسته فقط نمیدانم مولایم علی از این پس چه میکند علی جان خودت را آماده کن که دیگر محرمی بر غمهایت نداری دیگر کسی قدر عشق تو را نخواهد دانست مولا چقدر تنها میشوی چقدر غریب می شوی ای چاه تو هم آماده باش که مولایم علی از این پس دردهایش را با تو میگوید اخر دیگر کسی نیست که با نگاه محبت آمیزش غم از دلش پاک کند وروح اورا به جریان در آورد ای مردم ...تاچندی دیگر علی تنها میشود ....تنهای تنها